کد مطلب:210917 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
امام صادق در عهد امویین
حضرت امام صادق علیه السلام مدتی از زمان حكومت بنی امیه را هم درك نمود و معاصر بعضی از خلفای آنها بود.
تولد امام ششم در عهد عبدالملك بن مروان بود و سه سال از خلافت او تا شش سال از 80 یا 83 تا 86 بود و سال 86 سال وفات عبدالملك بن مروان بود و مدت خلافت او 13 سال و چند ماه بود.
[ صفحه 468]
پس از او معاصر ولید بن عبدالملك بود كه از سال 86 تا 96 می زیست و مدت خلافتش 9 سال و 8 ماه بود.
پس از او معاصر برادر ولید - سلیمان بن عبدالملك بود كه در سال 99 مرد و مدت خلافتش دو سال و 8 ماه بود.
پس از او هم عصر عمر بن عبدالعزیز قرار گرفت كه در سال 101 پس از دو سال و شش ماه درگذشت پس از او یزید بن عبدالملك بن مروان تا سال 105 چهار سال و یك ماه خلافت نمود و سپس هشام بن عبدالملك متوفی سال 125 بود كه پس از بیست سال و یك ماه درگذشت و پس از هشام ولید بن یزید بن عبدالملك بود كه سال 126 پس از 15 ماه جنایت و خیانت درگذشت و پس از او یزید بن عبدالملك متوفی سال 126 به خلافت نشست.
پس از او ابراهیم روی كار آمد و مروان حمار در سال 127 به خلافت نشست و او آخرین خلیفه اموی بود كه سال 132 كشته شد پنج سال و دو ماه خلافت نمود و خلافت امویین پایان یافت.
مدت هم عصری امام صادق علیه السلام با خلفای اموی و مروانی از سال 80 تا 132 بیش از 52 سال می شود.
این عصر را كمتر از 48 سال ننوشته اند كه حضرت امام ششم شاهد جنایات بنی امیه بود و آنچه با پدرش و جدش تا امیرالمؤمنین علی علیه السلام رفتار می كردند می دید و متنفر و منضجر از سلوك این مردم بود به شرحی كه ما در تاریخ مفصل اسلام نگاشته ایم.
در این مدت هر یك از خلفا از بیم جان یا بر حسب رفتار پیشینیان خود از معاویه گرفته تا زمان خویش مراقب امام ششم بودند و تا آنجا كه برای آنها میسر بود محیط را بر امام تاریك و تنگ و سخت و محدود می كردند ولی در هر حال اگر چه با قتل و شهادت بود سیادت آنها تقویت می شد.
در عصر امام صادق علیه السلام امویین و بنی مروان به سیره شوم خود غیر از عمر بن عبدالعزیز همه سب و لعن علی بن ابیطالب علیه السلام می كردند و اخباری از مدینه به شام می آوردند كه امویین و علمای درباری آنها و پیروان احمد بن حنبل و غیره دور هم جمع می شدند و نسبت به شخصیت علی علیه السلام سب و لعن و انكار می كردند حتی منكر بودند كه علی در مسجد كشته شده و او در علم و فضیلت و شجاعت و شهامت شخصیت بی نظیری بوده آن قدر علیه او و خاندان علوی تبلیغات سوء
[ صفحه 469]
می كردند كه بیش از آن امكان نداشت. [1] .
امام صادق علیه السلام قریب نیم قرن معاصر این رویه شوم بود و با این مفاسد مبارزه می كرد و به نیروی علم اساس جهالت و خصومت را ریشه كن نمود و در تحولات سیاسی قضاوت می كرد.
تولد امام ششم در عهد عبدالملك بن مروان بود و سه سال از خلافت او تا شش سال از 80 یا 83 تا 86 بود و سال 86 سال وفات عبدالملك بن مروان بود و مدت خلافت او 13 سال و چند ماه بود.
[ صفحه 468]
پس از او معاصر ولید بن عبدالملك بود كه از سال 86 تا 96 می زیست و مدت خلافتش 9 سال و 8 ماه بود.
پس از او معاصر برادر ولید - سلیمان بن عبدالملك بود كه در سال 99 مرد و مدت خلافتش دو سال و 8 ماه بود.
پس از او هم عصر عمر بن عبدالعزیز قرار گرفت كه در سال 101 پس از دو سال و شش ماه درگذشت پس از او یزید بن عبدالملك بن مروان تا سال 105 چهار سال و یك ماه خلافت نمود و سپس هشام بن عبدالملك متوفی سال 125 بود كه پس از بیست سال و یك ماه درگذشت و پس از هشام ولید بن یزید بن عبدالملك بود كه سال 126 پس از 15 ماه جنایت و خیانت درگذشت و پس از او یزید بن عبدالملك متوفی سال 126 به خلافت نشست.
پس از او ابراهیم روی كار آمد و مروان حمار در سال 127 به خلافت نشست و او آخرین خلیفه اموی بود كه سال 132 كشته شد پنج سال و دو ماه خلافت نمود و خلافت امویین پایان یافت.
مدت هم عصری امام صادق علیه السلام با خلفای اموی و مروانی از سال 80 تا 132 بیش از 52 سال می شود.
این عصر را كمتر از 48 سال ننوشته اند كه حضرت امام ششم شاهد جنایات بنی امیه بود و آنچه با پدرش و جدش تا امیرالمؤمنین علی علیه السلام رفتار می كردند می دید و متنفر و منضجر از سلوك این مردم بود به شرحی كه ما در تاریخ مفصل اسلام نگاشته ایم.
در این مدت هر یك از خلفا از بیم جان یا بر حسب رفتار پیشینیان خود از معاویه گرفته تا زمان خویش مراقب امام ششم بودند و تا آنجا كه برای آنها میسر بود محیط را بر امام تاریك و تنگ و سخت و محدود می كردند ولی در هر حال اگر چه با قتل و شهادت بود سیادت آنها تقویت می شد.
در عصر امام صادق علیه السلام امویین و بنی مروان به سیره شوم خود غیر از عمر بن عبدالعزیز همه سب و لعن علی بن ابیطالب علیه السلام می كردند و اخباری از مدینه به شام می آوردند كه امویین و علمای درباری آنها و پیروان احمد بن حنبل و غیره دور هم جمع می شدند و نسبت به شخصیت علی علیه السلام سب و لعن و انكار می كردند حتی منكر بودند كه علی در مسجد كشته شده و او در علم و فضیلت و شجاعت و شهامت شخصیت بی نظیری بوده آن قدر علیه او و خاندان علوی تبلیغات سوء
[ صفحه 469]
می كردند كه بیش از آن امكان نداشت. [1] .
امام صادق علیه السلام قریب نیم قرن معاصر این رویه شوم بود و با این مفاسد مبارزه می كرد و به نیروی علم اساس جهالت و خصومت را ریشه كن نمود و در تحولات سیاسی قضاوت می كرد.
[1] المدخل الي مذهب احمد بن حنبل ص 5 نقل از تاريخ ابن عساكر به نقل الامام الصادق و مذاهب الاربعه ص 26 ج 4.